Καλοκαιρινή παράσταση για τη λήξη του σχολικού έτους με τον Αρχοντοχωριάτη του Μολιέρου, σε διασκευή βασισμένη στη μετάφραση του Ι. Πολέμη.
Ράφτες, φιλόσοφοι, καθηγητές, χορογράφοι και ξιφομάχοι πλαισιώνουν τον φαντασμένο κ. Ζουρνταίν, ενώ πίσω από την πλάτη του ο έρωτας νικά τη μεγαλομανία!
Ο Μολιέρος και η κ. Μουσική, μάς καλωσορίζουν στην παράσταση!
“Με μία πένα, που η φαντασία την οδηγεί επάνω στο χαρτί μου κόσμους γράφω! Για τις αλήθειες και τα ψέμματα, για την αγάπη και τα πάθη οι ιστορίες μου μιλούν και πάνω στη σκηνή κλάμα και γέλιο προκαλούν. Του θεάτρου η μαγεία για να ξεκινήσει, ο χώρος με μουσική πρέπει να γεμίσει! Νότες μου καλές, πεντάγραμμο ξεδιπλώστε, μπείτε στο ρυθμό και σύντομα θα έχετε χειροκρότημα θερμό! Και εσείς κοινό μου αγαπημένο, για άρχοντες θα ακούσετε και για χωριάτες, μα απ΄ όλους πιο πολύ θα συμπονέστε σήμερα τους αρχοντοχωριάτες!”
ΖΟΥΡΝΤΑΙΝ: Υπηρέτριές μου!
ΝΙΚΟΛΕΤΑ και ΜΑΡΙ και ΛΟΥΙΖ, ΚΑΤΡΙΝ και ΕΛΕΝ (μαζί): Τι μας θέλετε;
ΖΟΥΡΝΤΑΙΝ: Τίποτα. ήθελα να ‘δώ αν μ’ ακούτε.
ΝΙΚΟΛΕΤΑ και ΜΑΡΙ και ΛΟΥΙΖ, ΚΑΤΡΙΝ και ΕΛΕΝ: Σας ακούμε, σας ακούμε!
Ντο – ρε – μι – φα – σολ – λα – σι – ντο
Με λίγες νότες φαίνεται αριστοκρατικό
Ευγένεια και πλούτο δείχνει η μουσική
Τι κι αν ο Ζουρνταίν δεν ξέρει πώς γράφεται το Σι.
ΖΟΥΡΝΤΑΙΝ: Ω! καθηγητές και καθηγήτριες της φιλοσοφίας, ήρθατε απάνω στην ώρα, μαζί με τη φιλοσοφία σας.
Θα ερχόμουν νωρίτερα ξέρετε, αλλά έπρεπε να ντυθώ όπως ντύνονται οι άνθρωποι της ανώτερης τάξης. Σας παρακαλώ να μη φύγετε, πριν μου φέρουν το καινούργιο φόρεμα. Θέλω να με δείτε!
Όλοι τα έχουν μαζί μου, γιατί μ’ αρέσει η αριστοκρατία…
Όποιος μπορεί να βρει άλλον πιο γλυκό τρελό από τούτον εδώ, πολλά δώρα θα του χαρίσω. Μα τι λέω, το δικό σας γέλιο και η χαρά είναι τα δώρα τα πιο γλυκά!
